Skazaniec stanął bezradny. Wtedy posągi rzygnęły pociskami. Bruno rzygnął krwią.<br>Obudził się. Światło ulicznych lamp wkradało się przez firankę. Hotel Monopol szumiał nocnym dansingiem. Bogaci mieszczanie, których zatrzymały w Breslau interesy, zapijali nieudane życie w towarzystwie wystrojonych kobiet. Co zapijały kobiety? - jeden Bóg raczył wiedzieć. Albo Jego żona. Muzycy nie zapijali. Grali fokstrota.<br>"Chyba znów nie pośpię - wzdrygnął się były poeta.- Skąd tak obłędne sny? Demon zimnej tundry wędruje za mną na koniec świata. Nie odpuszcza".<br>Po aresztowaniu spędził wiele miesięcy w ciasnej, brudnej celi. Bity i głodzony mówił wszystko, co chcieli usłyszeć jego oprawcy. Słowo miało wartość grymasu przesłuchującego oficera