o wszystkim mówił, tylko nie o sobie... Głosy w słuchawce telefonu, miałam ich już nigdy nie słyszeć. I wracam. Wracam skazana na nich.<br>- Małą ścieżką miłości. <br>Jasne, że miłości! Tkliwości! Po co mi to?! Na co? Patrz, jeśli ten zamiatacz podejdzie i zapyta się, czemu gadam do siebie (ale nie zapyta - w tym mieście wszyscy gadają do siebie) albo wyciągnie łapy, wyjmę spod kurtki ostrze do tektury i błysnę mu w oczy. Tylko później każą mi przejść przez bramkę, więc będę musiała wywalić ostrze do kubła, przejść czysta, nie? Więc wrócę tam bez brzytwy, uległa. Pokuśtykam z powrotem, małą ścieżką. Do