bezkarnie <br>przecina płomień, ale mieszkać w płomieniu nie można, a najwyższe przybytki <br>czystego pokoju muszą być puste". Przenieśmy tę metaforę w kategorie Liebertowskie. <br>Poeta podobnie ujmował sprawę relacji człowiek i Bóg. Stwórca jawi się w jego <br>poezji jako siła miażdżąca, niszcząca człowieka. Działanie łaski nie jest bynajmniej <br>kojące, przeciwnie - ów żar sprawia, że pozostawanie w jej zasięgu przekracza <br>niejako możliwości ludzkie. Ale to tylko próba nas samych, owe pokoje Valéry'ego <br>w tym przypadku nie powinny być puste, a jeśli takie pozostaną, świadczy to <br>o naszej małości. W Gusłach odnajdziemy bardzo wiele wierszy podejmujących ten <br>problem - z najbardziej znanym Jeźdźcem, z którego