1. 13; 22, 17-21). Mędrców tych nie można uważać tylko za strażników i przekaźników przysłowiowych nauk i wypowiedzi, lecz raczej za nauczycieli, którzy uczyli młodzież sztuki życia. W ich nauczaniu nie widać żadnego z owych celów misjonarskich, które przyświecały nauczaniu Deutero-Izajasza czy autora Księgi Jonasza, ani też owego żarliwego zapału do walki ze złem charakteryzującego proroków. Raczej celem działania i nauczania mędrców było pragnienie godnego życia, pomyślnego i szczęśliwego, które osiąga się przez zachowanie zdrowych zasad moralnych i uczciwe spełnianie obowiązków obywatelskich. Podobnie jak prorocy i kapłani mędrcy ci uważali, że takie godne życie osiąga się przez zachowanie zasad