od najlepszego przodowego, dając mu prawo wyboru nowego przodka (jeśli wkrótce kończył się<br>stary) oraz dokonania swobodnych zmian własnej załogi przodkowej. Przodowy zabierał najlepszych ludzi (jeśli się na to zgadzali) i odchodzili do pracy. I tak dalej - aż do najsłabszych przodowych, z którymi często własna załoga nie chciała iść na zarobek. Wtedy zostawał taki na roboty &lt;orig&gt;pozaprzodkowe&lt;/&gt;, słabiej płatne. Ale i tu było zróżnicowanie.<br> Konkurencja była ostra. Zasady uzyskiwania zarobku były proste i każdy urobek dzienny, zapisany kredą na wózku, można było sobie z niewielkim błędem wyliczyć. Każdy swej roboty pilnował, bez dozoru za plecami. Nie trzeba było poganiaczy. Zespoły robocze