dóbr publicznych, np. w dziedzinie oświaty, kultury, zabezpieczenia emerytalnego. Natomiast konsumpcja tych dóbr leży w dobrze pojętym interesie społecznym (ogólnym), w związku z tzw. efektami ubocznymi, nie dostrzeganymi przez indywidualnych konsumentów dóbr publicznych. Na przykład w wyniku świadczenia dóbr z zakresu oświaty nie tylko poszczególne osoby zdobywają kwalifikacje do pracy zarobkowej, lecz także pojawiają się efekty ogólnospołeczne: wzrasta zainteresowanie społeczeństwa przestrzeganiem higieny życia i kultury pracy, co w efekcie zmniejsza wypadkowość przy pracy i zwiększa jej wydajność. Oczywiście jest to wysoce uproszczony obraz współzależności.<br>- W sektorze prywatnym producenci przy alokacji zasobów kierują się kryterium zysku, co prowadzi do powstawania tzw. efektów