ołówek na biurko i z rękoma w kieszeniach stanął przy łóżku Lucjana. Wywiązała się rozmowa na temat wspólnych przyjaciół. Młodych ludzi zajęło to tak silnie, że już po kilku minutach przerywali sobie wzajemnie, każdy bowiem myślał tylko, co on ma do powiedzenia, i nie słuchał słów drugiego.<br>Przyszedł student, był zaróżowiony i zmachany nieco. Zygmunt przerwał, patrząc na niego:<br>- Założyłbym się, że Józio wraca prosto z burdelu, i to z pobliża, z Mostowej ulicy. &lt;page nr=247&gt; - Po czym znów zaczął wyjaśniać coś Lucjanowi.<br>Józio nie zdążył odpowiedzieć, bo akurat spostrzegł Bednarczyka i przykre wspomnienie obudziło w nim gniew.<br>- Coś pan! - szczeknął.<br>Bednarczyk odwrócił