pokierować wyjaśnieniami, że ani Zenobia, ani Fryderyk nie domyślili się, w jaki sposób wyratowałem Hildę. Sądzili, że zrobiłem to wskakując do wody.<br>- Nie przypuszczałam, że jest pan tak świetnym pływakiem zdumiała się Zenobia.<br>Hilda chciała sprostować, lecz znowu rzuciłem jej ostrzegawcze spojrzenie &lt;page nr=89&gt;.<br>- A tak, pływam nie najgorzej - odrzekłem z nutką zarozumiałości w głosie.<br>Przedstawiłem doktora i chłopców jako swoich przyjaciół odbywających krajoznawczą wycieczkę.<br>- Jeśli jeszcze dowiem się, że pan doktor i ci trzej młodzi ludzie również postanowili rozwiązać zagadkę szachownicy, to nie uwierzę - roześmiała się Hilda.<br>- A tak. Właśnie tak - stwierdził doktor. - Mamy ten zamiar. To przecież historia jak z powieści