takiego kroku.<br> - Oj, no dobra, Ewa - włączył się Tomek. - Czyli co chcesz<br>powiedzieć? Że tylko twój powrót może rokować tu jakieś nadzieje? Że<br>jak mu oznajmisz, że do niego wracasz, to się obudzi i będzie chciał na<br>nowo żyć? Daj spokój, nie żartuj. To nie jest takie proste.<br> - Wcale nie żartuję. Właśnie chyba tak myślę. To znaczy oczywiście<br>nie jestem tego pewna. Niczego nie jestem pewna. Ale w gruncie rzeczy<br>na to mi właśnie wygląda. I wiem, że to nie jest takie proste. Ale mimo<br>wszystko to chyba jest niezbędny warunek, żeby coś się w nim teraz<br>zmieniło. A ja mu