dostarcza nam drugiego już wydania wspomnień, w którym nadal pomija milczeniem elementarne pytania o ocenę czystości rąk rewolucjonistów, natomiast główną uwagę czytelnika kieruje na znakomitą jakość sporządzanych ongiś omletów. Pierwsze wydanie wspomnień (Aneks, 1990) stanowiło wydawniczy sukces, za którym przyszły przekłady na francuski i niemiecki. Jedynie niepocieszony <name type="person">Gustaw Herling-Grudziński</>, zarzucając <name type="person">Kottowi</> brak elementarnych odczuć etycznych w podejmowanej po latach refleksji nad jego zwalczaniem <name type="person">Conrada</> czy <name type="person">Ingardena</>, uznał <name type="tit">Przyczynek do biografii</> za "<q>bigos hultajski</>". Nie podejmując dyskusji na temat różnic smakowych między omletem a bigosem, śmiem twierdzić, iż całość wspomnień jest wyprana z wartościowań etycznych, gdyż oscylują one w paśmie doznań