spojrzał na zegarek.<br><br>- Trzynasta siedem - powiedział.<br><br>- A ile sekund? - spytała zgryźliwie Ika.<br><br>- Osiemnaście, dziewiętnaście, dwadzieścia, dwadzieścia jeden... - zaczął <br>skrupulatnie wyliczać Groszek i prawdopodobnie wyliczałby dalej, <br>gdyby nie to, że właśnie o trzynastej minut siedem i dwadzieścia <br>dwie sekundy rozległ się niemal tuż obok nich jakiś bardzo znajomy <br>głos.<br><br>Był to zaś głos samochodowej syreny.<br><br>Po sekundowej przerwie odezwał się znowu. Trzy długie, trzy <br>krótkie i znów trzy długie sygnały. Jakby wołał: SOS!<br><br>- To Kapitan! - krzyknęła Ika.<br><br>- To Kapitan... - szepnął Groszek.<br><br><br>I oboje, właściwie bez chwili namysłu, rzucili się stromym zboczem <br>w dół, nie dbając o ostre ciernie czarnych jeżyn i głogów