Może już i nie żyją... A jak żyją, to po dawnemu od świtu do wieczora na dworskich zagonach zginają plecy... Bracia i siostry - to samo! Będę to w szeregi się cisnął, łba znowu nadstawiał w tej wojnie - - i po co? Abym tam wrócił, w jarzmo naszego jaśnie pana?... Aby mnie zaś i poznali, żem wtedy spod szubienicy uciekł?<br>Tak sobie Derkacz rozmyślał w Chalons-sur-Marne i nie kwapił się w ślady zadzierzystego szlachcica z Podlasia, Ojrzyńskiego z przydomkiem Mieczyk...<br>Rozglądał się za to w nowym kraju i znajdował go pięknym i dobrze urządzonym. Gdzież tam, ani porównania z rodzinnym Wołyniem