względu wszyscy są zgodni co do tego, że wysiłek rozpoznania powinien rosnąć w oznaczonym okresie działań na rzecz dowództw, sztabów i wojsk, które wykonują zadanie główne.<br>Podczas wojny w Wietnamie amerykańscy zwiadowcy, wykonując rozpoznanie na korzyść lotnictwa, fotografowali wskazane im do rozpoznania obiekty z wysokości 17-18 000 metrów, w zasadzie na dobę przed wykonywaniem zmasowanego nalotu. Dane te wykorzystywane były do zapoznania się z ogólną charakterystyką celów i opracowania decyzji o realizacji nalotu. Uszczegółowienie danych odbywało się na 2-3 godz. przed uderzeniem, poprzez fotograficzne rozpoznanie bezpośrednie, realizowane z reguły z małej wysokości. Kontrolę rezultatów wykonanego uderzenia przeprowadzano również poprzez