wysłał, niby on jest w Poznaniu - zabawny. Może z tymi listami z Casablanca było tak samo.<br>Wchodzili do wnętrza "Ziemiańskiej", więc przestali mówić już o tym. Lucjan zauważył kilkanaście znanych z widzenia twarzy, ukłonił się paru znajomym - i usiedli przy bocznym stoliku. Była jeszcze dość wczesna pora i dlatego nie zastali nikogo z bliższych. Właściwie nie było tu nic ciekawego w tej zadymionej kawiarni, złe powietrze zwłaszcza odczuwał teraz Lucjan bardzo. Opuchły, beczkowaty kelner podał im dwie "półczarnej", nie ukłoniwszy się nawet Lucjanowi, mimo że go poznawał i nie widział pół roku. Przed oczyma mieli bufet i patrzyli na znudzone ekspedientki