w Porte-Saint-Martin jesienią 1833 roku. Zawiązanie akcji u Custine'a powtarza niemal dokładnie wątek Shelleyowski - rozmowy matki z kardynałem, ohydna radość księcia Cenci po śmierci synów. Dalej jednak przewrotnie zniknął motyw kazirodczy - Beatrix okazała się owocem grzechu żony Księcia, a nie jego córką. Custine ominął w ten sposób ewentualne zastrzeżenia cenzury obyczajowej, które mogłyby doprowadzić do zakazu wystawiania sztuki w teatrze: co innego zwykły gwałt, co innego kazirodztwo. Nie poskąpił natomiast efektów makabry: Beatrix ukazuje się na scenie z zakrwawionym sztyletem, konający ojciec wczołguje się na scenę i umiera u jej stóp, opowiada się o torturach, jakim poddano morderczynię, a