cieć zaś nie nadszedł z tej prostej przyczyny, że był znacznie bardziej pijany niż Lesio i żadna siła na świecie nie skłoniłaby go do opuszczenia dyżurki. O tym jednak Lesio nie wiedział. Nie miał odwagi udać się na górę krokiem normalnym, jął się więc czołgać na czworakach z zapartym tchem, zastygając w bezruchu za każdym głośniejszym chrapnięciem niedysponowanego strażnika.<br>Tym sposobem dotarł na trzecie piętro po niesłychanie długim czasie i kompletnie wyczerpany. Zamknął za sobą drzwi pracowni i oparł się o nie, usiłując sobie przypomnieć to coś szalenie ważnego, co miał tu do załatwienia. Pamięć kategorycznie odmówiła usług. Wiedział tylko, że