odpowiadał. <br>Ale chyba już bardzo niewiele, koszty rozruchu fabryczki okazały się horrendalne, małe były szanse, aby szybko wyszli na swoje, zwłaszcza przy tym haraczu, jaki musieli dawać na FOS. Niby cel szlachetny, ale w ich sytuacji był to poważny problem. Te dni, kiedy Ewelina wracała zmordowana fizycznie i od razu zasypiała, należały do przeszłości, pracowała nie mniej ciężko, ale napięcie nie pozwalało jej spać, czasami leżała z otwartymi oczyma do rana. A potem trzeba było wstawać i jechać do cegielni. Ewelina schudła, skóra zbrązowiała jej na słońcu, wyglądała teraz jak stary Indianin. Którejś nocy Tadeusz zapalił światło.<br>- Dlaczego nie śpisz? - spytał