się jednostki przez utożsamienie z arbitralnie wybraną grupą - zachętę do przyjęcia jednostkowego punktu widzenia wraz z całą wiążącą się z tym jednostkową odpowiedzialnością. Powie ktoś: "Poetów nikt nie słucha". Ale czy naprawdę nikt?<br> W mojej ojczyźnie przynajmniej głosu kilkorga największych żyjących poetów wciąż jeszcze się słucha. Kilka miesięcy temu miałem zaszczyt spędzić parę chwil na rozmowie z poetką, która wśród tych kilkorga osób zajmuje miejsce wyjątkowe - Wisławą Szymborską. Działo się to w Polsce w styczniu 1992 - zewsząd dochodziły ponure wieści, tak różne od tych, które budziły euforię na jesieni roku 1989. Powiedziałem Szymborskiej, że to, co mnie najbardziej przygnębia, to fakt