podobną przeprawę. Niebezpieczny przesmyk skończył się - wjechali w dość szeroką, cichą zatokę wśród skał. Zakotwiczony tam był zgrabny dwurzędowiec pomalowany na biało, skrzący się złotem okuć. Powiewały na maszcie czarne godła korsarskie, a na samym szczycie mała, żółta chorągiewka. Dziób statku zakończony złotą głową delfina kołysał się lekko na spokojnej zatoce. Obok zakotwiczonych było kilka "myszek". Na pokładach stali korsarze, silni, rozrośnięci w barach, o ciemnej skórze spalonej słonym wiatrem morskim. Z milczącym zainteresowaniem patrzyli na przybyłych gości. Na statku wodza pojawił się kapitan - w wysokim, błyszczącym hełmie, w białej tunice przepasanej kosztownym pasem, od którego zwisał krótki miecz. Skinął na