linią lasu błysnęła w słońcu blacha na wieży kościoła. Czułem ciepły wiatr na twarzy, wiejący znad tej dalekiej przestrzeni, od nieba z piętrzącymi się obłokami.<br>Zbiegłem ścieżką nad rzekę. Stąd wysoki brzeg wydawał się przykryty białą chmurą. Wszędzie kwitły sady. Przy brzegu, obok kładki ze spróchniałych desek, leżała na wpół zatopiona łódka. Woda przepływała z szelestem przez dziury w burtach. Usiadłem okrakiem na dziobie i patrzyłem na rzekę. Stado białych gęsi i kaczek pływało trochę dalej. Prócz ich głosów i szmeru wody przeciekającej przez burty nie słyszałem nic.<br>Może po kwadransie przyszła pani Helenka z drewnianym cebrzykiem, w którym przyniosła bieliznę