wzmocnienie potencjału polityczno-strategicznego państwa oraz wzrost popularności, skoro policja polityczna nie mogła wystarczyć, aby żelaznym uściskiem uchwycić społeczeństwo. W tej sytuacji problemy polityki zagranicznej musiały zejść na razie na plan dalszy.<br>Hitler nie zaniedbywał jednak tego odcinka. Więcej, po &lt;foreign lang="ger"&gt;Machtübernahme&lt;/&gt; znacznie bardziej interesował się polityką zagraniczną, zostawiając politykę wewnętrzną zaufanym &lt;foreign lang="ger"&gt;reichsleiterom&lt;/&gt; i członkom rządu.<br>Tymczasem w dwadzieścia lat od wybuchu wielkiej wojny, a w szesnaście od jej zakończenia świat daleki był od spokoju. Kryzys gospodarczy zaostrzył konflikty międzynarodowe, będące zaś jego skutkiem wewnętrzne słabości kapitalizmu bynajmniej nie osłabiły, lecz odwrotnie, zaktywizowały tendencje zaborcze. Wszystkie niemal kraje industrialne borykały się z