zawzięcie partie polityczne niczego w ich życiu nie zmieniały. Państwo miało minimalny wpływ na warunki w jakich żyły i ich sytuację ekonomiczną. Jawiło im się wyłącznie pod postacią policjanta, komisji poborowej i poborcy podatkowego; wydało się czymś obcym i wrogim. Drugą falę popularności anarchizmu wiązać można, analogicznie, z napływem osób zawiedzionych efektami działania licencjonowanych partii robotniczych wzrastających coraz mocniej w tkankę polityczną burżuazyjnego państwa. <br>W literaturze na temat anarchizmu dominuje tendencja do wyjaśnień &lt;orig&gt;monokauzalnych&lt;/&gt;. Ta przejęta z fizyki klasycznej zasada nie ma jednak w badaniach historycznych głębszego uzasadnienia. Wydarzenia i zjawiska są efektem splotu rozmaitych czynników. Nic zatem nie stoi na