nazwisko. Nie, nie musi pan mówić... Mamy czas, bardzo dużo czasu. My i tak wiemy. I wiemy, że podpisywał pan swoje meldunki "J-23".<br>Toczek drgnął, jakby dopiero teraz zaczął słuchać, ale milczał.<br>- Może pan - ciągnął Gerollis - w każdej chwili stąd wyjść. Wystarczy tylko uznanie własnej porażki. To zdarza się zawodowcom. Jesteśmy jak zaciężni żołnierze; służymy lojalnie dokąd można, a potem zmieniamy front. Niech pan się zastanowi, Toczek. Wiem, że mówi pan świetnie po niemiecku. Nie trzeba tłumacza.<br>Toczek trwał zastygły w swym milczeniu.<br>- Śmieszna poza, panie Toczek. Nic więcej! Z kim, oprócz "Aptekarza" i telegrafisty, miał pan kontakty? To jedyne