nowe potrzeby systemu reagowania kryzysowego oraz konieczność poszukiwania budżetowych oszczędności, powinno dojść do rewizji poglądów na kwestię wykorzystania wojska zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz kraju. Jako członkowie NATO, sojusznicy USA i uczestnicy europejskiej polityki obronnej musimy posiadać wydzielone siły zbrojne zdolne do działania poza granicami kraju, gdzie służyć będą zawodowcy, a nie żołnierze z łapanki. Zaczątkiem takich sił powinny być kontyngenty powracające z kolejnych misji, nie tylko z Iraku. Ale bodaj ważniejsza jest sprawa użycia wojska na potrzeby wewnętrzne. Jeśli wydajemy kilkanaście miliardów złotych rocznie na utrzymanie ponad 100 tys. zdrowych mężczyzn, to może mogliby się do czegoś przydać?<br><br>I