wyciągnął w moim kierunku. Nie poruszyłem się. Przez chwilę trzymał rękę z banknotem w powietrzu, potem wzruszył ramionami i położył pieniądze na stole. Podniósł się z krzesła. Nałożył płaszcz i wsadził nylonową kopertę z rękawiczkami do kieszeni.<br>- Nie chciałem pana urazić.<br>- Wiem - odpowiedziałem i uśmiechnąłem się, w moim przekonaniu z zawstydzeniem.<br>Podaliśmy sobie ręce.<br>- Pan jednak nie czuje się najlepiej.<br>- Nie, nie - odparłem za szybko i za głośno.<br>- Przy najbliższej okazji przyniosę panu jeszcze dwieście złotych.<br>W milczeniu odprowadziłem go do drzwi. Zamykając usłyszałem, jak zbiega po schodach. Stanowczo zbyt szybko jak na swój wiek. W korytarzu nie czuło się już