uwieńczona tak okrągłą i zadowoloną twarzą, że Hubert i Gabi nie wierzyli własnym oczom. <br> - Tam jest jeszcze ktoś drugi - wyrwała się Hubertowi wątpliwość.<br>- Nie, niestety, nie ma tam drugiego - zaprzeczył smutnie młody olbrzym - choć wiele bym dał... A czy państwo poszukują Ingacego Klimka, czy tego drugiego? <br>- Ach nie, właśnie pana - zawstydził się Hubert. - Ale zdawało mi się...<br>- Zdawało się panu, że z kimś rozmawiam? Czy pan może słyszał te słowa, które wygłaszałem w pokoju? <br>- Niestety - przyznał Hubert. - Ale zapewniam pana, że niechcący! <br>- To nic, to nic. To nie ma znaczenia. <br>Ignacy Klimek wyszedł na środek ganku i jęknął tak donośnie, że