się samotnie, a<br>niektórzy nawet ze zgorszeniem spoglądali na babkę, lecz na szczęście<br>wspomogła babkę swoim skowronkowym głosem wujenka Jadwinia, a potem<br>matka, a za chwilę wujenka Marta, dołączyło też nieśmiało parę innych<br>głosów kobiet z najbliższego otoczenia. A gdy pieśń ponownie<br>rozbrzmiała, wujek Stefan, który wydawał się być najgorzej zawzięty,<br>żeby nie śpiewać, i na wujenkę Jadwinię spoglądał ze złością, jakby<br>ulegając jej skowronkowemu głosowi, też zaczął otwierać usta, choć z<br>początku tylko na niektórych słowach. A za wujkiem i dziadek, który, co<br>prawda, tylko mełł tę pieśń w wargach, a głośniej wyrzucał jedynie samo<br>"Dobry Jezu''.<br> A potem ten