to w ich ułożeniu zaznacza się piętno, jakie wywierają dopływające cieki oraz ogólny układ cyrkulacyjny wód. W przypadku jezior o mniejszych powierzchniach znacznie wyraźniej widać wpływ udziału osadów terygenicznych w obrębie całej misy. Przykłady na rycinie 76 ukazują jak różnorodny może być rozkład osadów na dnie. W strefach płytszych występuje zazwyczaj większe zróżnicowanie poszczególnych osadów, a ich układ może mieć charakter mozaikowy, np. południowa część jezior Onega i Ładoga. W osiowej, najgłębszej części Bajkału, osady mają układ charakterystyczny dla depozycji głębokowodnej, a przebieg wydzieleń jest typowo koncentryczny względem linii brzegowej.<br>Interesującym problemem jest miąższość osadów i tempo ich depozycji. W przypadku