znajdowały żadnej moralnej racji, dla których priorytet na uczelniach i federalnych posadach musiał koniecznie przypadać Murzynom, Portorykanom lub przynajmniej takim, którzy mogli wylegitymować się hiszpańskimi nazwiskami, tzw. polityka integracji powodowała wzrost rasowych antagonizmów. Cały ten niesamowity <orig>sabbat</> głupców miał jednak swoją logikę, jeśli się zważy jaki kapitał polityczny można było zbić na hołubionych milionach mniejszości kolorowych, których coraz wyraźniej identyfikowano z "biedotą". Oczywiście poza Czarnymi, Portorykanami i sezonowo pracującymi w niektórych stanach Meksykanami, była jeszcze "biała biedota" - frazes ten dodawano tylko dla zaakcentowania klasowo społecznej walki, która jednoczy wszystkie rasy. Cała wieloletnia już praktyka promowania pewnych grup kolorowej ludności przypominała nadal