zdumiewającą zbieżność zarysu zachodnich wybrzeży Afryki i wschodnich Ameryki Południowej. Zbieżność ta jest jeszcze wyraźniejsza, jeśli potraktuje się kontynenty jako jednostki tektoniczne wraz z szelfem, odkrytym przez Johna Murraya podczas ekspedycji statkiem "Challanger" 1872-76. Złożył je ze sobą Alfred Wegener, z zawodu zresztą meteorolog, w 1912 roku i skonstatował zbieżność struktur geologicznych, a także areałów występowania niektórych kopalnych organizmów w specyficzny sposób przekraczających granice dzisiejszych kontynentów. Umożliwiło to wyeliminowanie hipotetycznych lądowych pomostów pomiędzy kontynentami - niewątpliwy postęp zgodnie z zasadą brzytwy Occama.<br>Próbując odgadnąć przyczyny rozpadnięcia się tej pierwotnej układanki (ryc. 4.2) na dziś występujące części, Wegener odwołał się do