mija plac budowy, a ściślej przebudowy, gdzie jego brygada nadal patroszy zakitowane azbestem wnętrze dawnej kotłowni, szerokim łukiem omija czarne widmo chrapiące na płacie tektury przy schodach i znika w jamie, nad którą para żeliwnych słupów z zielonymi kulami lamp i napis DOWNTOWN ONLY zwiastują zejście na peron kolejki.<br>Carlos zbiega po dwa i trzy pokruszone stopnie naraz, płynnym łukiem omija stracha na wróble, który wyciąga ku niemu rozczapierzoną dłoń i błagalnie patrzy mu w twarz, wciska złoty ze srebrnym środkiem żeton w szczelinę i wpada na peron dokładnie w chwili, kiedy w huku żelaznych kół, w łomocie buforów przelatują wzdłuż