czasu do czasu. Dlaczego nie miałby tłumaczyć poezji na jeszcze jeden język?<br>Lone zaś biegła. Mieszkała samotnie, jak wielu, może nawet większość, Duńczyków. I jak oni, miała budzik (jej był okrągły, czerwony, z metalowym dzwonkiem na górze), który rankami coś jej głośno mówił. Dzisiaj - z pewnością wskutek dziwnego, ale wytłumaczalnego zbiegu okoliczności - budzik nie zadzwonił. A przecież wieczorem sprawdziła go wyjątkowo starannie. Nawet włożyła nowe baterie. Rano obudziła się zlana potem. Już przed spojrzeniem na zegarek wiedziała, że stało się coś strasznego - na pewno spóźni się na spotkanie z człowiekiem, którego kochała. I to - co bardzo dziwne - z własnej winy. Bo