jak czarna błyskawica, atakował zaś nie jak brytan, ale jak wilk. Ciął kłami i puszczał. By ciąć drugiego. W łydki. W uda. W krocza. A gdy upadli, w ręce i twarze. Krzyki kąsanych zrobiły się makabrycznie cienkie. Aż włosy podnosiło. <br>Rozległ się przeszywający, modulowany świst. Czarny brytan natychmiast odskoczył od zbirów, siadł nieruchomo z postawionym uszami. Jak figura z antracytu. <br>Na most wjechał jeździec. Ubrany w krótki szary płaszcz spięty srebrną klamrą, obcisły &lt;orig&gt;wams&lt;/&gt; i &lt;orig&gt;szaperon&lt;/&gt; z długim, opuszczonym na ramię ogonem. <br>- Gdy słonko ponad wierzchołek tamtego świerka wyjrzy - przemówił donośnie przybysz, prostując na siodle karego ogiera postać bynajmniej nie stolinową