i wstydziła się, wstydziła się obudzić Elkę, czy to możliwe, że ona śpi, mimo tych szeptów, czemu jej nie pomoże, odpychała go, co będzie, jak zacznie krzyczeć i wszyscy przybiegną, zobaczą ją, jak leży z nim w jednym śpiworze, Joanna słyszy ich śmiechy i szepty, porządna dziewczyna nie pozwala mężczyźnie zbliżyć się na wyciągnięcie ręki - głos Heleny przedarł się przez szepty tłumów, jego ręce przedzierały się przez jej opór, czuła, że słabnie, już za późno, by krzyczeć, trzeba było krzyczeć od początku, zanim tu wszedł, trzeba było krzyczeć na odgłos kroków, sama go wpuściłaś, teraz możesz go tylko błagać - nie chcę, proszę