o wojnę z Austrią i o odzyskanie Wenecji. Najszczerzej i bez osłonek opowiadała się za Polską zachodnioeuropejska klasa robotnicza - w jasnym odczuciu związku, jaki zachodził między sprawą ucisku klasowego i ucisku narodowego w Europie. Francuscy i angielscy robotnicy na wiecach i w petycjach domagali się wielokrotnie przyjścia Polsce z pomocą zbrojną, im bardziej zaś ostygał polonofilizm klas posiadających, tym gorliwiej wyznawały go szerokie masy. Znaczenie sprawy polskiej dla ruchu robotniczego oceniali w pełni Marks i Engels, śledzący rozwój powstania - zrazu z nadzieją, później z niepokojem. Marks przystąpił do opracowania broszury, która winna była zdemaskować reakcyjne oblicze polityki rządu pruskiego wobec Polski