fakt, że prokurator Kazimierz Rudnicki był arbitrem i zaopiniował, że przepis kodeksu Boziewicza orzekający, iż ostra nawet krytyka osób urzędowych nie może być powodem pojedynku - w tej akurat sprawie nie ma zastosowania. Pośrednio więc doprowadził do tego, że pojedynek stał się koniecznością. I w jednym, i drugim przypadku owe starcia zbrojne uszły płazem i żaden z uczestników nie stanął przed sądem.<br><br>Nie miał też sądowego epilogu - przynajmniej nie widać go w ówczesnej prasie - dziennikarsko-poselski pojedynek, o którym pisał PPS-owski "Naprzód" (1924, nr 88). Partia ta z zasady była przeciwna rozwiązywaniu honorowych sporów bronią palną lub sieczną. Bezkrwawa wymiana strzałów