I gdyby nie podłość ludzka, prowadziłaby to swoje dzieło dalej, być może do starości. Ale stało się inaczej. Musieli stamtąd wyjechać, Tadeuszowi cofnięto dzierżawę i oczywiście nie było mowy o zwrocie jakichkolwiek poniesionych przez niego kosztów. Przepadły całe jego oszczędności. Ewelina go zrujnowała. Co prawda Tadeusz nie wydawał się tym zbytnio przejęty, twierdził, że pieniądze nie są mu do niczego potrzebne. A na kawałek chleba zawsze zarobi. Dla siebie i dla niej, jeżeli nadal chce z nim zostać. Chciała z nim zostać, bardzo, ale nie mogła zostać przy nim. Co by robiła w Białowieży, do której Tadeusz się przenosił. Jego przyjaciel