nie do końca mieścił się w tych przejrzystych regułach, ponieważ zabójstwo było szczególną zbrodnią: zamachem na wspólnotę krewniaczą, a nie tylko na jednego z jej uczestników. Co więcej, do współodpowiedzialności pociągano, jak już wiemy, krewnych sprawcy; musieli oni zapłacić 1/3 wergeldu, w przeciwnym razie byliby narażeni na wróżdę. Pierwsze zdanie tytułu XVIII wydaje się na pierwszy rzut oka zwykłą konkretyzacją ogólnej reguły zapisanej w tytule L: za zbrodnię popełnioną przez lita na pański rozkaz wyłączną odpowiedzialność karną ponosi pan . Dlaczego jednak również w wypadku, gdy pan nie był wtajemniczony w zbrodnię i udowodnił to przysięgą, musiał dla uniknięcia odpowiedzialności wyzwolić