funkcje falowe &lt;gap&gt; przenikają przez oddzielającą je barierę potencjału na drodze efektu tunelowego i na przykład w obszarze, gdzie &lt;gap&gt; jest różna od zera, także &lt;gap&gt; ma niezerową amplitudę. W rezultacie hamiltonian oscylacyjny ma różne od zera elementy macierzowe &lt;gap&gt;, co powoduje, że układy poziomów oscylacyjnych w obu jamach zaburzają się wzajemnie. Zamiast par zdegenerowanych poziomów mamy więc w rzeczywistości poziomy nieco rozszczepione, odległe (jak łatwo obliczyć, posługując się rachunkiem zaburzeń) o &lt;gap&gt;. Opisują je kombinacje liniowe funkcji odpowiadających oscylacjom w jednej lub drugiej jamie potencjału: &lt;gap&gt;.<br>Efekt ten nosi nazwę podwojenia inwersyjnego (rys. 4.19). Zauważmy, że poziom v=1 jest znacznie bardziej rozszczepiony niż poziom