aby spoza słów wyniknął - żywy człowiek. Gombrowicz czyta: <q>Giustizia mosse il mio alto fattore Sprawiedliwością natchniony mój twórca Jestem stworzona przez Najwyższą Wszechmoc Najwyższą Mądrość i Najwyższą Miłość - i ogarnia go zgroza. Nigdy słowo "miłość" nie zostało użyte w sposób bezczelniej paradoksalny (...) jak mogło się stać, żeby utwór do tyla zdeprawowany najdzikszym strachem, tak służalczy, tak sprzeczny z najistotniejszym poczuciem sprawiedliwości człowieka, mógł się przeobrazić w ciągu wieków w Księgę Budującą, w najdostojniejszy poemat?</> (Dz III 237) Nie do pojęcia. Jednakże przez to, że wywołał oburzenie, że zadał ból moralny - Dante nabrał w oczach Gombrowicza nieprzenikalnej rzeczywistości. <q>"W najwyższym Bólu stał