czyli jest mniej więcej sześciokrotnie jaśniejszy niż graniczna wartość poszukiwań). Przyszedł czas na wyjaśnienie tego stanu rzeczy.<br>Najpierw pojawiły się wytłumaczenia egzotyczne. Argentyński astronom z uniwersytetu w La Plata, A. Brunini, przedstawił na początku 1993 roku pracę, w której przekonywał, że niezgodności obserwowanych położeń Urana z teoretycznymi mogły zostać spowodowane zderzeniem się planety w roku 1896 z ciałem o średnicy około 1000 km, należącym do grupy hipotetycznych obiektów krążących na obrzeżach Układu Słonecznego. W tym samym czasie astronom francuski, C. Marchal, otoczył (na kartce papieru) system Pluton-Charon płaskim pierścieniem o promieniu 10 milionów km (Charon obiega Plutona w odległości niespełna 20