omamić siebie. - Żyłem w świecie zmyślonych strachów. Nikt z normalnych ludzi nie przeżywa podobnych rzeczy!" Sypialny pokój żony, którego przedtem tak nienawidził, przestał być wrogi i nieżyczliwy. Wszystkie przedmioty w tym pokoju znał dobrze i zanadto był pewien ich bezduszności, aby posądzać na przykład stare z różanego drzewa łóżko o zdradę i obłudę. Zmyliła go złudna prostota otaczających go rzeczy i zjawisk. Wydawało się niemożliwością, aby w tym pokojowym otoczeniu mogły ,zachodzić zdarzenia straszne w swej nieprawdzie. Taki stan tłumaczył się pospolitym znużeniem. Widmar był do takiego stopnia znużony stałą niepewnością i rozjątrzeniem samego siebie, że teraz brakło mu sił, aby