mężowi niech pani nie mówi o strzelbie. I lepiej tego nie rozpowiadać. <br>- Pewnie, że nie. Po co takie co wywlekać przed ludzkie oczy. Były nerwy i po nerwach - odpowiedziała skwapliwie żona gajowego. <br>Ewelina szła w stronę leśniczówki z dziwnym uczuciem. Tego, co się stało przed chwilą, nie traktowała wcale jako zdrady czy nielojalności wobec Tadeusza. To był jakby osobny fragment jej uczuciowej biografii, nie dający się przypasować do jej obecnego życia. Czy raczej fragment, który został z tego życia wypreparowany, oddzielony precyzyjnie, jak ręką chirurga. Przeżyła coś innego, nowego. Stała się wewnętrznie bogatsza. Tadeusz nie miał i nie ma z tym