i ściska mi rękę na pożegnanie. <br>- Musimy przeprowadzić jeszcze ostatnie badania. To już prawie formalność. Ale... proszę przyjść za dwa tygodnie. <br> Na straganie na Rynku kupiłam ogromny pęk różnokolorowych cynii. <br>Kiedy wróciłam do domu, Andrzej grał. Zerwał się od fortepianu. <br>- No i co? <br>Śmieję się, i on się śmieje razem ze mną, i jasne jest, że jest dobrze. <br>- To dla ciebie - daję mu jedną cynię. - Wiem, że chłopak nie powinien dostawać od dziewczyny kwiatów, ale ta jest dla ciebie. I ta - podałam mu drugą. <br>- Ewa!<br>- I ta, i jeszcze ta - śmiejemy się oboje, aż wszystkie cynie znalazły się w jego rękach. - Możesz