drugą wizytą w "Bristolu". Osobiście podawał węgorza siwemu rodakowi zza oceanu, rozpoznawalnemu po żółtej marynarce w grubą, czarną kratę. Władek ucieszył się na mój widok i zaraz pociągnął mnie do swego pokoiku.<br>- Przypomniałeś sobie o starym koledze, Jasiu? Coś nie najlepiej wyglądasz. Załapałeś się gdzieś nareszcie?<br>- Nie załapałem się - przyznałem ze smutkiem, bo z nim mogłem być szczery. - I już chyba się nie załapię.<br>Władek przyjrzał mi się uważnie. Znowu nieco utył, a jego pełna twarz nadal zdradzała zadowolenie z życia. Tego mu naprawdę zazdrościłem. Niestety, poczułem znajomy odór. Od wczesnych godzin Władek podbudowywał swój dobry nastrój alkoholem. Zaraz też wydobył służbowy