najwytworniejszych rezydencji rządowych. Człowiek uważany w 1968 roku za małą kreaturę policyjną okazał się lepszym graczem niż stare policyjne wygi. Korzysta z mitu moczarowca-nacjonalisty, ale współzawodniczy z Gierkiem w usłużności wobec Sowietów. Większość aktywu partyjnego jest nadal bardzo silnie nacjonalistyczna. Jest także teoretycznie dość antysowiecka. Ale już nie wierzy, żeby zmiana Gierka na Kępę urealniła narodowy komunizm. Aparatczycy, którzy reżyserowali antygomułkowskie przesilenia w latach 1968 i 1970, wiedzą już, że sowiecka polityka imperialna nie dopuści do unarodowienia komunizmu w Polsce.<br>Wobec tego wewnętrzna opozycja w partii, tacy ludzie jak Kępa czy Stefan Olszowski są równie prosowieccy jak Gierek. Licytowanie się