CO2, której trzy drgania normalne przedstawia rysunek 4.20a (drganie o częstości <gap> jest dwukrotnie zdegenerowane: oscylacje mogą zachodzić niezależnie w dwóch wzajemnie prostopadłych płaszczyznach zawierających oś cząsteczki). Siła Coriolisa działa na każde poruszające się jądro prostopadle do kierunku jego ruchu; zwrot tej siły w przypadku obrotu cząsteczki zgodnego ze wskazówkami zegara pokazują przerywane strzałki na rysunku 4.20b. Łatwo zauważyć, że dla drgania normalnego <gap> siły Coriolisa usiłują wzbudzić jedno ze zdegenerowanych drgań normalnych <gap> (ale z częstością <gap>. Analogicznie, dla drgania normalnego <gap> siły Coriolisa wzbudzają drganie normalne <gap>. Jeśli częstości <gap> różnią się znacznie, wzajemne wzbudzenia drgań będą słabe; efektywność wzbudzenia rośnie, gdy <gap>. Zauważmy, że