mi aparat między nogi, żeby mieć lepsze ujęcie. Woźne wstydziły się pilnować sali, w której siedziałam. W Gdańsku jeden profesor przez te ziemniaki nazwał mnie "swawolny Dyzio"&lt;/&gt;.<br><br>&lt;tit1&gt;Bankiet na skwerku&lt;/&gt;<br>W lipcu zeszłego roku Julita osiem godzin klęczała na trawniku w centrum Gdyni. Na 16 mkw. sadziła tysiąc aksamitek, pelargonii, żeniszków, starców, i sałaty. Ułożyła rośliny w kształt kwiatka - takiego samego jak ten, który narysowała sobie na fartuchu i konewce. Ogródek miał być "&lt;q&gt;odtrutką na złe strony cywilizacji&lt;/&gt;", czyli żeby było ładniej. Najbardziej Julitę ucieszyła gospodyni z pobliskiego kościoła, która przybiegła pomóc jej obrywać zeschnięte kwiaty pelargonii. Poprosiła ogrodniczkę, żeby przed