pełnym przesady &lt;page nr=139&gt;<br> - Panowie, chyba nie wierzycie... - A jednak - rzekł Antoniusz.<br> - A jednak - dał się słyszeć chór uroczystych głosów.<br>Sierżant przesunął czapkę na tył głowy i dłuższy czas tarł czoło.<br> - A jednak - powtórzył - w tym coś musi być. Panowie, chodźcie ze mną na zamek. Przekonamy się sami...<br> - Idziemy! Idziemy - odezwały się zewsząd ochocze głosy. Pierścień otaczający ognisko pękł, rozprysnął się na wszystkie strony. Polanę zapełniły ruchliwe cienie.<br>Antoniusz zbliżył się do studenta w kraciastej koszuli i wspaniałym sombrero na głowie.<br> - Marek - szepnął - wa1 do chłopców i przeprowadź ich podziemnym przejściem. My idziemy z komendantem na basztę.<br>Młodzieniec w sombrero podniósł dłoń do