uznano za jedynie słuszne i godne uznania. Dowodzono, że SDKPiL, nie wysuwając formalnie hasła "niepodległość", przez swoją rewolucyjną praktykę sojuszu z siłami rewolucyjnymi w Rosji uczyniła dla niepodległości więcej niż inne nierewolucyjne partie z PPS na czele, wysuwające werbalnie program niepodległości.<br>Bardzo niekonsekwentnie pisano też na temat samego państwa. "Formalnie zgadzano się, że było to dla narodu wydarzenie pozytywne. &lt;page nr=41&gt; Następująca jednak po tym suchym deklaratywnym stwierdzeniu totalna negacja dorobku dwudziestolecia czyniła ową konstatację niezrozumiałą i bezzasadną. W okresie międzywojennym nie znajdowano bowiem żadnych elementów, zjawisk, wydarzeń pozytywnych; twierdzono, że kraj cofał się w każdej dziedzinie, przeżywał wszechstronny regres "[...] Kształtowany przez historiografię owych